Soluyla sağıyla, siyaset denilince çeşitli farklı kuvvetlerin birleşerek karşı karşıya gelmesini anlıyoruz. Farklılar bir araya geliyor ama hiç birde kaynaşmıyor, aksine her seferinde artıyor. Bunu bir sorun olmaktan çıkarmadıkça bu kriz süregidecek.
Kuytul'un meydan okuması bana bunları düşündürdü. Ayrıca küçük görünen kuvvetlerin büyük görünen kuvvetleri nasıl yenebileceğinin de izini sürebiliriz. Alparslan Kuytul AKP'ye savaş ilan etmekten çekinmiyor, yenme şansının olduğunu çok da düşünmüyor üstelik. Ama diğer yandan, azdan az çoktan çok gider. Erdoğan, takipçilerine "sakız alır gibi telefon almayın," derken Kuytul "büyük ekranlı telefonlar alın," diyor. Erdoğan takipçileri için telefon bir ekonomik ürün, bir iletişim aracı, kontrol edilmesi gereken bir arzu (aslında Erdoğan'ın ekonomik büyüme vaadine cevap veriyorlar ama yine yaranamıyorlar, AKP siyasi değil ekonomik arzu üretiyor); Kuytul takipçileri içinse telefon bir savaş aracı (burada arzulanan siyaset olarak İslam'dır); önemli bir araç olduğundan masraftan kaçınmamak gerek. Twitter'da AKP'li TT'lerin pek çoğu zombi hesaplarla şişirilirken, 4-5 gündür Furkan Vakfı'nın etkinliklerinin engellenmesine ilişkin TT'ler gerçekten tweet atıla atıla oluşmuş.
Bana öyle geliyor ki, Erdoğan'ın pratik olarak attığı adım da, kaynaşmadığını anladığı tüm farklılıkları ortadan kaldırmak. Gülen cemaatiyle savaşırken birde kaynaşılmadığını öğrendi. (her zaman için savaşlar en iyi öğretmenler). Şu anda birde kaynaşmadığını anladığı tüm farklılıkları ortadan kaldırmaya çalışıyor. O yüzden Kuytul -mantıksız görünse de- savaş ilanında haklı, yok olmaya direniyor.
Buradan bize çıkacak bir ders var mı? İki birde kaynaşmaz. Bunu kabul ederek hareket etmemiz lazım.
Alparslan Kuytul: Konferanslarımızı AKP engelliyorsa bu savaş demektir, savaştan kaçan da şerefsizdir!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder