Rojava'ya bakıp bakıp "ama"larla konuşanları, kendince öğüt verenleri görünce aklıma Mahir'in bu sözleri geldi. Bu sözler "Çin mi doğru, Sovyetler mi?" gibi tartışmaların ortasında söylenmişti. Şimdi de Rojava, devrimini can havliyle savunurken, "Kürtler şu noktada geçsin, şu noktada dursun, şunu yapsınlar ama bunu yapmasınlar" diyengiller türüyor. Devrimcilik adına Kürtlerin eksiklerini, hatalarını arayanlar "Onlar da Esad'a karşı çıkmadı ama" diyen kadrolu AKP uzmanlarına benziyor. Ne diyor AKP uzmanları: "Suriye'de Kürtlerin nüfus cüzdanları bile yoktu". Bu sözleri sarf ederek şu denmek isteniyor: Karnın açken neden ekmeğe razı gelmedin de bizimle aynı yemekleri tatmak istedin? Evet, Kürtlerin kimlikleri yoktu ama sadece buna karşı çıkmakla yetinmeyip kendilerini yönetmek istiyorlar. İki tarafta da milliyetçi bir hazımsızlık, düne kadar hiç olanların bizimle gerçek bir eşitlik istemesi karşısında duyulan hazımsızlık var.
Bugün, Rojava'da devrim olmuyormuş gibi davranarak devrimci olunamaz. Türkiye hükümetinin Rojava devrimini boğmayı amaçladığını görmeden devrimci olunamaz. Devrimci olmak için önce milliyetçiliğimizi -kendimizi içten içe üstün görmemizi sağlayan ne varsa onu- yok etmemiz gerekiyor. Devrimleri o güne kadar hiç olan; belki nüfus cüzdanları bile olmayan, belki tek ekonomik faaliyetleri kaçakçılık olan, belki hayatını yasadışı bir şekilde kazanan veya bütün hayatları yasadışı olanlar yapar; seçkinler değil. Devrimi, gerçekten devrime ihtiyacı olan insanlar yapar. Bunu hazmetmeden, bir hiç olan insanların önünde boyun eğmeden devrimci olunamaz. Devrimci olmak için önce devrimi ihtiyacımız haline getirmemiz, çıkarlarımızı gerçekten devrime ihtiyacı olan insanlarla ortaklaştırmamız gerekir. Çünkü, bizim de devrime ihtiyacımız var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder