Gezi, Dolmabahçe Camii imamının, kapısını kim olduklarına bakmaksızın ihtiyacı olanlara açmasıdır, mazluma kimlik sormamasıdır. "Camide içki içtiler" yalanına ortak olmayı tüm baskılara rağmen reddeden ve bu sebeple cezalandırılan imamı unutma!
Gezi, bütün katılımcılarının tek tek ulaşabileceği insanların toplamından çok daha fazlası olduğu ölçüde anlamlıydı. Gezi, AKP seçmeninin bir kesimine seslenmeksizin Gezi olamazdı, Erdoğan'ın AKP seçmeni olmayanların bir kesimine seslenmeden gücünü koruyamayacağı gibi.
Gezi tekrarlanmayacak. Her tekrarlama girişimi kötü bir taklit olur, önceki katılımcılarının bir kesiminin katıldığı bir temsilden ibaret olur. Gezi bir Olay'dır ve Olay tekrarlanmaz. Çünkü Olay, kendisini mümkün kılan koşullarda köklü değişimler yaratır. Hakikate sadık kalmak, Olay yaşanmamış gibi davranmamayı gerektirir. İsyanlar ancak farklı biçimlerde tekrarlanabilir, her devlet aynılaşma her devrim farklılaşma eğilimindedir. Olay, her şeyi değiştirir, Olaylara sadık kalmak için onları tekrarlamak değil yaşanan değişimi görerek ona göre ilerlemek gerekiyor.
Gezi'yi hatırlamak onu yüceltmek değil eleştirmek olmalı. Biz Dolmabahçe imamını neden hiç hatırlamıyoruz (hem de Erdoğan'ın içki içtiler" yalanını hatırlarken)? AKP'lilerin pek çoğu Gezi'ye başlangıcında sempatiyle baktığını neden unutmuş durumda? (Erdoğan düşerse hemen hatırlayacaklar, tarih böyle işliyor.) Bu iki sorunun cevabı da Erdoğan'ın başarısının sırrı bence.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder