Bu "ölüsevici" ithamlarının çirkin yanı (belaltı vurmasının dışında), sevmenin suçlanmasıdır. Gerçekten sevmek, ayrılırken sevmektir. Ayrılık sevgide en önemli eşiktir; sevgi ya tamamlanır ya da silinir. Her sevgilerine karşılık arayanlar bunu anlamaz, karşılık veremeyecek olanı sevmekten vazgeçer. Berkin'i seviyoruz, Erdal Eren'i ve Hrant'ı. Onlar sizi sevdiğiniz için utandırmaya çalışırlar; sizi suçlu hissettirmeye çabalarlar, kanmayın. Sevmekte utanılacak bir şey yok: Ölürken gözümüze baktılar, gözleri üzerimizde, seviyoruz; basit. Her şeyi yok edemeyeceklerini ispatlamak için seviyoruz, ölmek yok olmak anlamına gelmesin diye seviyoruz. Marcos'un mektubu getirdi bunları aklıma. Marcos'a sevgimiz vedasıyla tamamlandı. Bu dünyadan giderek yok olmayacaklarını ispatlayanlar gibi, gözümüzün önünden uzaklaşarak yok olmayacak marcos da. "Kim olsa aynı şeyi yapardı" gibi yalandan bir tevazu göstermek yerine, tevazuyu siyasi bir tavır olarak örgütleyebildiği için sevgimiz tamamlandı. Dünyanın öteki ucundan hep kulak verdiğim, vereceğim adam "ben artık yokum" diyor. Boşuna sevmemişiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder